Etsen
Als ik in staat zou zijn geweest om dat wat ik zou willen zeggen in passende woorden tot uitdrukking te brengen, dan was ik schrijfster geworden. Met andere woorden, mijn prenten en schilderijen vertellen over dat wat door mij niet meer in woorden valt te zeggen.
Het werk gaat altijd over mensen, hun emoties en hun omstandigheden. Vaak schieten woorden tekort om tot de werkelijke kern te komen van diepe emoties. Soms past slechts stilte. Of, wanneer je het over de toekomst hebt, dan weet je nog niet hoe die er uit zal zien, ligt die nog open. Die is nog niet ingekleurd.
Ik probeer mijn composities zo in te richten dat de grens van het nog ‘zegbare’ net zichtbaar is. Maar in feite wordt het eigenlijke verhaal in het wit verteld, in het deel waar geen woord, geen kleur of vorm voldoende kernachtig is. De heldere kleuren daaromheen en vooral het diepe zwart zijn nodig om juist dit wit witter te laten lijken dan het papier van zichzelf is.
Ik maak in mijn etsen op een onconventionele manier gebruik van de techniek ervan. In de beelden gaat het niet meer om een afbeelding van ‘de werkelijkheid’, maar om de werkelijkheid zelf. Mijn composities bouw ik zorgvuldig op, laat zo veel mogelijk weg en zoek gericht naar de ruimte buiten de traditionele kaders. De afbeeldingen liggen niet binnen de drukplaat. Ik heb verschillende drukplaten nodig om die in de ruimte hun eigen plek te laten vinden. Mijn composities komen tot stand in dialoog met het materiaal. Van te voren weet ik nooit hoe mijn ets er uit komt te zien. Ik vertrek vanuit een bepaald woord of een vaag gevoel. Al doorwerkende daarmee voeg ik beeldelementen toe of haal die weer weg.
Ik werk lang door op mijn prenten, net zolang tot ik er ‘kippenvel’ bij krijg. Dat is mijn criterium of iets af is of nog niet. Voor een graficus werk ik schilderachtig, als schilder juist grafisch. De kleuren en vormen komen voort uit het te vertellen ‘verhaal’. Ook de gebruikte techniek. Alles moet kloppen en een functie in de compositie hebben. Overbodigheden moeten er uit worden weggelaten. De kracht zit in de schijnbare eenvoud.
Pas dan ligt de afmeting vast. Altijd ga ik achteraf het passe-partout- en lijstformaat bepalen. Tenzij in een opdracht tevoren om budgettaire redenen het lijstformaat is vastgelegd.
Thema’s in mijn werk zijn onder andere de (schijnbare) vluchtigheid van het nieuws en de fascinerende geschiedenis van mijn woonomgeving (het nieuwe land op de bodem van de zee). Soms zet een gedicht of zelfs een enkel mooi woord mijn gedachten op alweer een nieuwe compositie. Zo blijf ik mijn oude bronnen trouw: mensen en hun taal.